သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္

မေန႕တေန႕ကလိုပါပဲ။ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ျမန္လိုက္တာ။ ခဏေလးမွ တကယ့္ကို ခဏေလးလို႕ပဲ မွတ္ယူေနၾကတုန္းပဲ။ တကယ္တမ္းၾကေတာ့၊ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ခဲ့ ၾကတာေလ။ စေတြ႕ၾကတုန္းက အဲေလာက္ၾကီး သံေယာဇဥ္ျဖစ္သြားၾကလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္သူမွ မထင္ထားခဲ့ၾကပါဘူး။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက မာနကလည္း ခပ္ၾကီးၾကီး၊ ဘဝင္ကလည္း ခပ္ျမင့္ျမင့္ဆိုေတာ့ေလ။ ဒီ႕အျပင္၊ စကားႏွစ္ခြန္းမျပည့္ခင္ ရန္ျဖစ္တတ္ၾကလြန္းလို႕။ "မတည့္ အတူေန"ဆိုတာ သူတို႕အတြက္ ထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ စကားပုံလားလို႕ ေျပာလို႕ ရေလာက္ေအာင္ မေတြ႕လိုက္နဲ႕ ၊ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ တစက္မွ မတည့္။ အဲ၊ "မတည့္ရင္ ခြဲေနၾကေပါ့ "လို႕ ေဘးလူေတြက ေျပာၾကျပန္ေတာ့လည္း ခြဲမေနႏိုင္။ ဒီေတာ့၊ လာေျပာတဲ့လူေတြရဲ့စကားကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ၊ ႏွစ္ေယာက္သား လ်စ္လ်ဳ႐ႈလို႕ေပါ့။

တခါတေလ ရယ္လည္းရယ္ရပ။ "ရန္ျဖစ္လိုက္၊ ျပန္ခ်စ္လိုက္နဲ႕" ။ :p တေယာက္က စိတ္ဆိုးရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာတယ္။ "နင္နဲ႕ငါျပတ္ျပီ။ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ လာမေခၚနဲ႕"လို႕ ။ (စကားၾကီး၊ စကားက်ယ္ေတြ သုံးျပီးေတာ့ေလ။) ;)ေျပာျပီးလို႕ မေတြ႕ၾကေတာ့တာ ႏွစ္နာရီမၾကာေသးဘူး၊ အဲဒီေျပာတဲ့လူကပဲ မသိမသာနဲ႕ သြားျပန္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ အဲလို ျပန္လာေခၚရင္ အေျပာခံရတဲ့လူကလည္း အခုနက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာကို မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး ေနေပးလိုက္ေတာ့ ျပန္အဆင္ေျပသြားၾကျပန္ေရာ။ :L ေဘးက ျပန္ေျဖေပးတဲ့လူသာရွိရင္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္တိုင္း ဒီစကားပုံကို သတိရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ("ၾကားသုံးၾကား မဝင္ေကာင္း "ဆိုတဲ့ စကားပုံကိုေလ။ ) :)

တစ္ေယာက္က ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ကိစၥကို တျခားတစ္ေယာက္က ဘယ္ေတာ့မွ ၾကိဳက္ေလ့မရွိ။ "အၾကိဳက္ခ်င္းတူမွ ခ်စ္သူျဖစ္ၾကေၾကး" ဆို သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္သူျဖစ္ၾကမယ္မထင္။ အၾကိဳက္ခ်င္းမတူၾကေပမယ့္၊ တစ္ေယာက္မၾကိဳက္တဲ့ ကိစၥကို ေနာက္တစ္ေယာက္က အတင္းအၾကပ္ ပိတ္ပင္တာမ်ိဳးလည္း မရွိ။ ကိုယ္မၾကိဳက္လို႕ သူ႕ကို ပါးစပ္ကသာ အျပစ္ေျပာခ်င္ေျပာေနတတ္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕ကို အားေပးေနတတ္ ၊ သူေပ်ာ္သလို လိုက္ေပ်ာ္ေနတတ္ၾကျပန္ေရာ။ ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းမသိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ပါ။ :d

အၾကိဳက္ခ်င္းသာ မတူတယ္။ စိတ္ခ်င္းၾကေတာ့ ဆက္ႏြယ္ေနတတ္ျပန္တယ္။ စကားတစ္ခြန္းကို ႏွစ္ေယာက္တူတူ တျပိဳင္တည္းေျပာမိတာမ်ိဳး၊ တစ္ေယာက္က ေနမေကာင္းရင္ တျခားတစ္ေယာက္ကလည္း ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတတ္တာမ်ိဳး၊ တစ္ေယာက္က ကိစၥတစ္ခုကို လုပ္ဖို႕ ၾကံရြယ္ထားတယ္လို႕ ေျပာမလို႕လုပ္ခါရွိေသး က်န္တစ္ေယာက္က အရင္ေျပာလိုက္တာမ်ိဳးေတြေပါ့။

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က ခ်စ္သူပုံစံထက္ သူငယ္ခ်င္းပုံစံေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကိုေတြ၊ ေမာင္ေတြ၊ အသဲေတြ၊ အသက္ေတြလို႕ ေခၚမယ့္အစား နင္၊ ငါလို႕ ေျပာတတ္ၾကေလ့ရွိျပန္ေရာ။ နာမ္စားအေနနဲ႕ အဲဒီလို အႏုအရြေတြ တစ္ဖက္လူကို ေခၚခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာမ္စားသုံးတာၾကေတာ့ "ငါ" တဲ့။ ၾကည့္ပါအုန္း၊ ဘယ္ေလာက္ကဗ်ာမဆန္တဲ့ စုံတြဲလဲလို႕ ။ ;)

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ေကာင္းကြက္ေလးတစ္ခုက တစ္ေယာက္က ေျပာစရာမလိုပဲနဲ႕ က်န္တစ္ေယာက္က လိုက္ျဖည့္ဆည္းေပးတတ္ၾကျခင္းပါ။ သာတယ္၊ နာတယ္လည္း တြက္ေလ့မရွိၾကပါဘူး။ တစ္ေယာက္က ဒုကၡေရာက္ေနရင္ က်န္တစ္ေယာက္က ကူညီလိုက္ျပန္ေရာ။ "ငါကေတာ့ မိန္းကေလး မလို႕၊" "ငါကေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး မလို႕" {ဒီကိစၥဆို မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊}{ ဟိုကိစၥဆို မစဥ္းစားဘူး} ဆိုတဲ့ ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမခြဲျခားထားတဲ့ အယူအဆေတြလည္း သူတို႕မွာ မေတြ႕ရျပန္ပါဘူး။

ဘယ္လိုပဲ ရန္ျဖစ္ေန ၊ရန္ျဖစ္ေနၾကပါ။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ မခြဲႏိုင္ဘူး၊ အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္ :L ဆိုတာေတာ့ သူတို႕ထက္ ေဘးလူေတြက ပိုသိပါတယ္။

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ နီးစပ္ဖို႕ထက္ ေဝးသြားႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႕ေနရေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကို ေပါင္းစည္းေစခ်င္ပါတယ္။ :y

ဘယ္လို အခက္အခဲေတြပဲ ရွိပါေစ၊ ေျပလည္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ေစခ်င္ပါတယ္။ :y

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဆံုဆည္းႏိုင္ပါေစ။ :y