အခုတေလာ၊ ကံကို မေကာင္းပါ။

ဒီတပတ္ ေတာ္ေတာ္ကံမေကာင္းပါ။ ဟိုတေန႕ကလည္း အလုပ္ထဲအသြား၊ လမ္းတဝက္မွာ ကိုေရႊမိုးက ရြာခ်ေလေတာ့ ထီးယူဖို႕ အခ်ိန္မရွိတာနဲ႕ မိုးေရစိုၾကီးနဲ႕ အလုပ္လုပ္လိုက္တာ အိမ္လည္း ျပန္ေရာက္ေရာ၊ ကိုယ္ထဲက ပူ၊ လက္ဖ်ား၊ေျခဖ်ားေတြကေအး ၊ ေခါင္းေတြက ကိုက္နဲ႕ ဖ်ားပါေလေရာ။ Post ေရးဖို႕ေနေနသာသာ၊ ဖတ္တာေတာင္ စာေတြက ဝါးေနေလာက္ေအာင္ ေခါင္းကကိုက္လြန္းအားၾကီးလြန္းလို႕ မရရေအာင္ အိပ္ဖို႕ ၾကံရြယ္ေပမယ့္ အိပ္လို႕ကလည္းမေပ်ာ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ေနမေကာင္းဘူး၊ Postမေရးႏိုင္ဘူး၊ ဆိုတဲ့ postေလးကို တင္ျပီး မ်က္လုံးကို အတင္းမွိတ္ျပီး ေနရေတာ့တယ္။ ရင္တြင္းက ပူလြန္းလို႕ အိပ္လို႕ေတာ့ မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ေန႕က် အလုပ္နားေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။[ေနမေကာင္းပါ။}post မွာ လာအားေပးတဲ့ Blogger ေမာင္ႏွမေတြရဲ့ Commentsကို ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ကို ကို အားေပးကာ ေဆးအတင္းတိုက္ရေသးသည္။(က်မက ေဆးေသာက္ရမွာကို ေသမတတ္ေၾကာက္သည္။ ငယ္ငယ္တုန္းက က်မေနမေကာင္းမွာကို က်မေမေမ အေၾကာက္ဆုံး။ ေဆးလည္း မေသာက္၊ ေဆးခန္းလည္း မသြားဟု ဆိုတတ္လြန္းေသာေၾကာင့္) :c ဒီေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္(ေဆးတိုက္ေသာက်မႏွင့္ ေဆးမေသာက္ေသာ က်မ) ရန္ျဖစ္ရင္းနဲ႕ ေဆးေသာက္ရေတာ့သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီေန႕မွာ က်မ၏ အေဒၚေကာ ၊ အကိုေကာ၊ ညီမေကာ ေရာက္ေနတာနဲ႕ သူတို႕က "ဟိုေဆးေသာက္၊ ဒီေဆးေသာက္" ဟု အၾကံေပးၾကေတာ့သည္။ က်မလည္း ရွိစုမဲ့စု ေဆးေလး (3)ၾကိမ္ ေသာက္ျပီး အိပ္လိုက္တာ ေနာက္ေန႕လည္း ၾကေရာ ေနေကာင္းသြားပါေလေရာ။ (အဲဒီလို ထင္တာေလ။) :) "ေနေကာင္းသြားေၾကာင္း" Bloggerေမာင္ႏွမေတြကို သတင္းေပးျပီး အလုပ္ေတာင္ သြားလုပ္လိုက္ေသး။ အလုပ္ထဲေရာက္လို႕မွ ဘယ္ႏွစ္နာရီမွ မၾကာေသး၊ ေခါင္းေတြက ကိုက္လာျပီး မ်က္ႏွာက နီရဲလာပါေလေရာ။ ပါးစပ္ကလည္း ဘာမွမစားပါပဲနဲ႕ ခါးလိုက္တာ။ ေရေသာက္တာေတာင္ ခါးတယ္သိလား။ အစကေတာ့ သည္းခံျပီး မရရေအာင္ အလုပ္လုပ္ေသးပါတယ္။ ႏွစ္နာရီေလာက္လည္း ၾကာေရာ၊ လူက ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ ။ ရပ္ေနရင္းနဲ႕ေတာင္ ေမာလာတယ္။ ေနာက္ဆုံး မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ မန္ေနဂ်ာကို ခြင့္ေတာင္းျပီး ျပန္လာရေတာ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မေမာေတာ့ျပန္ဘူး။ နည္းနည္း ေနသာထိုင္သာ ရွိသား။ ;) အစာအိမ္က "ဆာတယ္ ဆာတယ္" :y နဲ႕ ေအာ္ေနတာနဲ႕ ထမင္းစားမယ္လည္းလုပ္ေရာ၊ ထမင္းကို ျမင္တာနဲ႕တင္ ဗိုက္ျပည့္သြားသလို တစက္ေလးေတာင္ စားခ်င္စိတ္မရွိ။ :( ဒါနဲ႕ ဖက္ထုပ္ျပဳတ္နဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားလိုက္တယ္။ ေခါင္းကလည္း ကိုက္တာနဲ႕ ထိုးအိပ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ရင္ပူလြန္းလို႕ ဘယ္လိုမွ အိပ္လို႕ မေပ်ာ္။ ဒါနဲ႕ အိပ္မေပ်ာ္မယ့္အတူတူ အက်ိဳးရွိေအာင္ Postတစ္ခုေတာင္ ေရးတင္လိုက္ေသးတယ္။ အဲေလာက္ Blog ကို သံေယာဇဥ္ရွိတာေလ။ :p

ေနာက္ေန႕ကလည္း အလုပ္နားေပမယ့္ က်မမွာ မနားရပါ။ အိမ္သက္တမ္း မျဖစ္မေန သြားတိုးရလို႕ေပါ့။ က်မမွာ ယိုကိုဟားမား ထိကို သြားရတာ။ အိမ္က ရွိျပီးသားစာခ်ဳပ္ကို သက္တမ္းတိုးတာျဖစ္လို႕ (ပိုက္ဆံ(8)ေသာင္းေလာက္ေတာ့ ေပးလိုက္ရသည္။ ;) )ျမန္ေတာ့ျမန္သား။ သြားရတာသာ (1)နာရီခြဲေလာက္ ၾကာတာ စာခ်ဳပ္အသစ္ခ်ဳပ္တာက(15)မိနစ္ေတာင္ မၾကာ။ အဲဒီ အိမ္ငွားတဲ့အေၾကာင္းလည္း ေနာက္မွ ေရးပါအုန္းမယ္ ။ စာခ်ဳပ္ကိစၥျပီးေတာ့ "ဘာလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲ" လို႕ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ တကူးတက ယိုကိုဟားမားေတာင္ ေရာက္ေနမွေတာ့ မထူးပါဘူးဆိုျပီး ယိုကိုဟားမားကို ေလွ်ာက္လည္ပစ္လိုက္တယ္ သိလား။ :z တေယာက္တည္း ေတြ႕တဲ့ေနရာ၊ ျမင္တဲ့ေနရာေတြကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ခဲ့တယ္။ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ယိုကိုဟားမား႐ႈခင္းေတြကို အပီအျပင္ကို ႐ိုက္ခဲ့တာ။ အဲဒီခရီးသြားမွတ္တမ္းလည္း ေနာက္မွ ေရးေပးမယ္ေနာ္။ (ဟိဟိ Post အေႂကြးေတြ အမ်ားၾကီး ။ ေရးေတာ့ ေရးမွာပါ ။ မၾကာမွီ၊ လာမည္၊ ေမွ်ာ္ ေပါ့ေနာ္။ )စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ပစ္လိုက္တာ အိမ္လည္းျပန္ေရာက္ေရာ မိုးကို စုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေရာပဲ။ ဓာတ္ပုံေတြ ႐ိုက္တုန္းက ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ အဖ်ားက အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ ျပန္ေပၚလာေတာ့တယ္သိလား။ စားလို႕လည္း မဝင္၊ အိပ္လို႕လည္း မေပ်ာ္ ။ အဖ်ားတိုင္းၾကည့္ေတာ့လည္း မရွိ။ ခါးလိုက္တဲ့ ပါးစပ္။ ဘာေရာဂါပါလိမ့္။ အသိ မမေတြ ေျပာတာေတာ့ အပူရွပ္တာတဲ့။ စိတ္ညစ္ဖို႕ ေကာင္းလိုက္တာမ်ား။ ေတာ္ေတာ္ကို ေနရထိုင္ရခက္တာေတာ့ အမွန္။ :c

ေနမေကာင္းလို႕ အစထဲက စိတ္မၾကည္ပါဘူးဆိုမွ ႐ိုက္လာခဲ့တဲ့ဓာတ္ပုံေတြကို ကြန္ျပဴတာထဲ ထည့္၊ Blog ေလးလည္း ၾကည့္မယ္လုပ္ေရာ Internet Connectionၾကီး က ပ်က္သြားပါေလေရာ။ "ျမတ္စြာဘုရား ၊ကယ္ေတာ္မူပါအုန္း" လို႕ေတာင္ တလိုက္မိတယ္ ။ ဘယ္လိုပဲ ၾကိဳးေတြကို ေျပာင္းတပ္တပ္ မရေတာ့ ၊ Wireless ပါရဲ့သားနဲ႕ အပ်င္းၾကီးျပီး မခ်ိတ္ထားမိတာကို အခုမွ ေနာင္တနည္းနည္းရတယ္။ :y "ကဲ ၊ မရေတာ့လည္း ဖုန္းဆက္ေမးမယ္ကြာ" ဆိုျပီး Internet Company ကို ဖုန္းလည္း ဆက္ေကာ "ဘယ္လိုေငြေခ်ပါမလဲ " ဆိုတဲ့ Serviceကလြဲလို႕ က်န္တဲ့ Servicesက အသုံးျပဳလို႕ မရပါဘူးတဲ့။ အလိုအေလ်ာက္စက္က မိန္းကေလးက ေျပာတယ္ရွင့္။ ေတာ္ေတာ္ကို Serviceညံ့တဲ့ Softbank BB ပဲ။ တကယ္ပါ။ Auတို႕ ၊ NTTတို႕ ဆို 24 Hours Service ေလ။ ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ထျပင္လို႕ရတယ္။ ညသန္းေခါင္ယံပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ ေနာက္ျပီး ဖုန္းဆက္ခကလည္း အလကား။ ဒီSoftbank BB မ်ားေတာ့ ဖုန္းခလည္း ေပးရေသး။ မနက္(10)မွ ည(7)နာရီ အတြင္းပဲ Service ေပးပါမည္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ကို မ်ားျပီသိလား။ :( အဲဒီလို အခ်ိန္ေတြက လူတိုင္း အလုပ္သြား၊ ႐ုံးသြားနဲ႕ အိမ္မွာရွိတဲ့လူဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ရွားပါးတဲ့ အခ်ိန္ေတြေလ။ အဲဒီ Softbank Company လူလည္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းလည္း Post ေရးအုန္းမွာသိလား။

ရင္ပူပူနဲ႕ပဲ မရရေအာင္ အိပ္လိုက္ရေတာ့တယ္ ။ PC ေလးလည္း သုံးလို႕မရမယ့္အတူတူေလ။ ဒါေပမယ့္၊ စိတ္က မေျဖာင့္ေတာ့ ည(4)နာရီေလာက္ၾကီး လန္႕ႏိုးလာတယ္သိလား။ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ Internetခ်ိတ္ၾကည့္လိုက္တာ ရေနတာနဲ႕ ဝမ္းသာအားရ Postတစ္ခု တင္ျပီး အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။ မနက္အလုပ္သြားရမွာေလ ။ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့ ၊အဖ်ားကျပန္တတ္လာျပန္ေရာ။ အရင္ေန႕ေတြကေတာ့ မေၾကာက္ေပမယ့္ အလုပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းက ေျပာမွ ေၾကာက္သြားေတာ့တယ္။ "ဘာေရာဂါမွန္းမွ မသိတာ။ ေဆးခန္းသြားျပတဲ့။ "အဲဒါနဲ႕ အလုပ္ျပီးျပီးခ်င္း ေဆး႐ုံမွာပဲ သြားျပမယ္လို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ (ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕။ :y ) ေဆး႐ုံလည္းေရာက္ေရာ၊ "လူနာလာေတြ႕သည့္လူမ်ားမွ အပ မဝင္ရ။" တဲ့။ စေနေကာ တနဂၤေႏြေကာ မဖြင့္တဲ့အျပင္ ဒီေန႕က AUTUMNAL EQUINOX DAY(ေန႕ထူးေန႕ျမတ္)ျဖစ္လို႕ မဖြင့္ပါဘူးတဲ့ရွင္။ "အေရးေပၚလူနာမွာအပ ကုသမေပးပါတဲ့။" ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ။ တပ္ေခါက္ျပီး ျပန္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့။ ရွိတဲ့ေဆးေလး ေသာက္ျပီးေနလိုက္ရေတာ့တာေပါ့။ အခုလည္း ရင္ပူပူ ၊ ေခါင္းကိုက္ကိုက္နဲ႕ မရရေအာင္ Postေရးေနပါေသးသည္။ :p

အခုတေလာ၊ ကံကို မေကာင္းပါ။ :c :c