အေမးကမၻာ ေျဖစရာ（10）

deeperlay said...
မယ္ကု ေမးခ်င္လို႔
တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ႔ အခ်ိန္က အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ဆိုရင္
အခုဆို အျမဲေၾကာက္ေနတာေပါ့

Tue Sep 02, 05:54:00 AM 2008


ေဟာေတာ့ ၊ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေမးတယ္။
တေယာက္တည္း ေနရတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ တကယ့္ကို တေယာက္တည္း ရွိေနရတဲ့အခ်ိန္ကို ေျပာတာပါ။ ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိပဲ တေယာက္တည္း ရွိေနရတဲ့အခ်ိန္ ၾကဳံဖူးလား။ သူတပါးတိုင္းျပည္မွာ အေဖာ္မရွိပဲ တေယာက္တည္း ရွိေနရတဲ့အခ်ိန္ရွိခဲ့ဖူးလား။ ဥပမာ၊ သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္ဆိုရင္ ဒါ တေယာက္တည္း ေနရတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိသားစုရွိေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုေတာင္ တေယာက္တည္း မေနရေတာ့ဘူး။ မိတ္ေဆြရွိေနရင္လည္း တေယာက္တည္း ေနရတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ တေယာက္ေယာက္ ကိုယ့္အနားမွာ ရွိေနတယ္ဆိုရင္ တေယာက္တည္း ေနရတဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာခ်င္တာပါ။ Onlineမွာပဲရွိေနရွိေန ကိုယ္နဲ႕သိတဲ့လူတေယာက္ေယာက္သာ ကိုယ့္အနားမွာ ရွိေနခဲ့ရင္ တေယာက္တည္း ေနရတာမဟုတ္ဘူးလို႕ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ျပီးေနာက္ေန႕ကစလို႕ (3)လတိတိ အသိမရွိ၊ အေပါင္းအသင္းမရွိပဲ တေယာက္တည္း ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ တကယ့္ကို တေယာက္တည္းမွ တေယာက္တည္းပါ။ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြေပါ့။ :c
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အခုထိ ေၾကာက္တယ္ (အဲဒီလို ေနရမယ့္ ဘဝကို) ။ အခုခ်ိန္ထိ တခါတေလ အဲဒီလို တေယာက္တည္း ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ရွိေနတုန္းပဲ။
ျမန္မာေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕အတူတကြ ေနေနရတဲ့ႏိုင္ငံက လူေတြက အဲဒီ ခံစားခ်က္ကို ခံစားဖူးမယ္မထင္ပါဘူး။ ဂ်ပန္မွာက ျမန္မာေတာထဲမွာ မေနလို႕ကေတာ့ ျမန္မာဆိုတာ ေတြ႕ကိုမေတြ႕ပါဘူး။ က်မ သူငယ္ခ်င္းစီနီယာအမ (1)ေယာက္ဆို အေဆာင္ တခုမွာ ေနတယ္။ သူမတေယာက္တည္း ျမန္မာရွိတယ္။ က်န္တာ တျခားလူမ်ိဳးေတြ ခ်ည္းပဲ။ သူမမွာ ျမန္မာစကားေျပာရမယ့္ လူလည္း မရွိဘူး။ သူမ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္တယ္ဆိုလည္း ခဏပဲေလ။ ေက်ာင္းမွာလည္း ျမန္မာေတြနဲ႕ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္က နည္း၊ Internetသုံးဖို႕အခ်ိန္ကို ပိုက္ဆံရွာရေသးေတာ့ Online friends ဆိုတာလည္း သူမမွာမရွိ။ အလုပ္မွာလည္း ဂ်ပန္ေတြ ခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ သူမ ျမန္မာစကားေကာင္းေကာင္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးသိလား။ ျမန္မာစကားမေျပာပဲ (4)ႏွစ္ေလာက္ေနလာခဲ့ရေတာ့ သူမေျပာတဲ့ ျမန္မာစကားက ဘိလပ္ျပန္ေမာင္ေသာင္းေျပာသလိုဘဲ။ အိုးနင္းခြက္နင္းနဲ႕ အရမ္းရယ္ရတယ္။ သနားဖို႕လည္း ေကာင္းတယ္။ တခါတခါ ခက္တဲ့စာလုံးေတြဆို(စကားပုံလိုမ်ိဳး)ဆို သူမမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ က်မတို႕နဲ႕ေတြ႕ရင္ေတာင္ ဂ်ပန္လိုပဲ ေျပာခဲ့တာ။ က်မက ျမန္မာ၊ျမန္မာခ်င္းဆို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဂ်ပန္လို မေျပာတဲ့လူဆိုေတာ့ သူမက ဂ်ပန္လိုေျပာ၊ က်မက ျမန္မာလို ျပန္ေျဖနဲ႕ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တယ္။ ;) သူမက သူမ သိခ်င္တာကို ခ်က္ခ်င္းမသိရရင္ စိတ္ဆိုးျပီးေအာ္တယ္။{ နင္၊ ဂ်ပန္လို ေျပာတတ္ရဲ့သားနဲ႕ ဂ်ပန္လို ေျပာတဲ့။ ျမန္မာလို ငါစဥ္းစားရတာ စိတ္ညစ္လာျပီတဲ့။} သူမကို ၾကည့္ျပီး က်မအရမ္းေၾကာက္သြားတယ္။ :y က်မလည္း သူမလိုျဖစ္သြားမွာကို (တေယာက္တည္းေနတာၾကာလို႕ ျမန္မာစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္ေတာ့မွာကို)။ ျမန္မာေတြနဲ႕လည္းမေတြ႕၊ ျမန္မာေတာထဲမွာ မေနေနေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္သြားတဲ့ သူမကို ကိုယ္ခ်င္းလည္းစာပါတယ္။ သူမက အခုဆို ေက်ာင္းလည္းျပီး၊Company မွာ အလုပ္ရသြားလို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ခ်င္မွ ျပန္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာစကား ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ မေျပာတတ္ေတာ့လည္း ကိစၥမရွိဘူးလို႕ ထင္ေနပါတယ္။ဒါေပမယ့္ သူမလို ဘဝမ်ိဳး က်မ မလိုခ်င္ဘူး။ ျမန္မာျဖစ္ေသာက်မသည္ ျမန္မာစကားေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ခ်င္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာေတြနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္သည္။ တေယာက္တည္းေနရမွာကိုလည္း အရမ္းေၾကာက္သည္။

{ ထိုသို႕ေသာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမန္မာေတြနဲ႕ ေတြ႕ရေအာင္ ျမန္မာရွိေသာေနရာျဖစ္တဲ့ Blogေလာကကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ အျပင္မွာ ျမန္မာေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕အခြင့္အလမ္းနည္းလို႕ Blogေလာကထဲ ဝင္ခဲ့တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ရွင္။ ဒါေပမယ့္ ၊ Blogေလာကကလည္း အမ်ားသိေတာ္မူ ၾကတဲ့အတိုင္းပါဘဲ။ ;) }(ဒါက၊ ေၾကျငာဝင္တာ) :p

စကားမစပ္၊ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းဆိုတဲ့ Postဟာ က်မအေၾကာင္းကို ခ်ည္းေျပာထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မရဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကျမန္မာေတြရဲ့(အထူးသျဖင့္၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ့) အေျခအေနကို တျခားႏိုင္ငံက လူေတြသိေအာင္ ေျပာျပခ်င္ခဲ့တာ။ က်မ စာေရးမေကာင္းလို႕ ထင္ပါရဲ့။ ဘယ္သူမွ အဲ့ဒီ အေၾကာင္းကို မေမးခဲ့ၾကဘူး။ ;)