သႀကၤန္ထမင္း

သႀကၤန္ထမင္းစားဖူးၾကပါသလား။ က်မေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခါစားဖူးပါတယ္။ မြန္လူမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး ခ်က္ေကြၽးတာေလ။ ေက်ာင္းကေန တစ္ခ်ိန္လစ္ျပီး သူမအေဆာင္မွာ သြားစားၾကတာပါ။ သူမ အေဆာင္က ခေရပင္လမ္းထဲမွာ။ တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ။ လူအသြားအလာလည္း သိပ္မရွိ။ အဲ၊ လူမရွိေပမယ့္ ေခြးေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးသိလား။ သူစိမ္းျမင္တာနဲ႕ ေဟာင္ေတာ့တာပဲ။ က်မတို႕ကိုလည္း ျမင္ေရာ ေဟာင္ေတာ့တာေပါ့။ ဟင့္ ဟင့္၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းမွေကာင္း။ က်မတို႕က အားလုံးေပါင္း ေျခာက္ေယာက္ပါ။ အားလုံး လုံခ်ည္ေလးေတြနဲ႕။ လက္မွာလည္း ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုယ္စီနဲ႕။ ေခြးေတြလည္း ေဟာင္ေရာ ဘာလုပ္လို႕လုပ္ရမွန္းမသိ။ ထြက္ေျပးရေအာင္လည္း ထမီေတြနဲ႕ ေျပးခ်င္တိုင္းေျပးလို႕မရ၊ ဆက္သြားရေအာင္လည္း ေခြးေတြက ဟန္႕တားေနတယ္။ လမ္းလယ္ေခါင္ၾကီးမွာ ရပ္ျပီး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနၾကရတယ္။ "ထမင္းစားမလား။ ျပန္ေျပးမလား"လို႕ မ်က္ရိပ္ျပ တိုင္ပင္ရေသးတယ္။ ပင္ပင္ပန္းပန္းခ်က္ေကြၽးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်က္ႏွာျမင္ေတာ့ ေခြးကိုက္ခါမွ ကိုက္ ၊ဆက္ေလွ်ာက္မယ္..................လို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ :z

စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘုရားစာဆိုရင္းနဲ႕ေပါ့။ :y အစကတည္းက ေခြးေၾကာက္ရတဲ့အထဲ၊ ေခြးေတြကလည္း ဆိုးမွဆိုး။ အခုပဲ လွမ္းကိုက္ေတာ့မလို မာန္ဖီေနေသးတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ရင္တစ္ထိတ္ထိတ္နဲ႕ ခ်ီတက္ၾကရင္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူမအခန္းထဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ဟူး၊ အခုမွ သက္ျပင္းခ်ရေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ေရႊေခ်ာ ေခြးေတြက အေဆာင္ေပါက္ဝမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတယ္သိလား။ ခ်က္ေကြၽးတဲ့ေကာင္မေလးကေတာ့ က်မတို႕ အျဖစ္ကို သေဘာက်လို႕ ျပဳံးစိျပဳံးစိနဲ႕ အျပင္ထြက္ျပီး ပန္းကန္ေတြဘာေတြေတာင္ ထြက္ေဆးလိုက္ေသးတယ္။ က်မတို႕ သတိၱခဲေတြကေတာ့ အခန္းထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး က်န္ခဲ့တယ္။ ဟိဟိ၊ အဲေလာက္ကို ေၾကာက္တာ။

သူငယ္ခ်င္းမေလးက စစခ်င္း ခူးခပ္ျပီးယူလာတာက ငါးေျခာက္ေၾကာ္ပါ။ ေနာက္တစ္ပြဲက သရက္သီးေၾကာ္လို႕ ေခၚမလား၊ သရက္သီးသနပ္ေခၚမလားပဲ။ သရက္သီးနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ဟင္းေလးပါ။ ရွယ္မွရွယ္။ ဟင္းခ်က္အရမ္းေကာင္းတာကိုး။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဟင္းေတြကို ျမည္းရင္း ေဝဖန္ေရးေလကန္ေရးလုပ္ေနၾကတာေပါ့။ ရွက္ရွက္နဲ႕ ေျပာရရင္ ေျခာက္ေယာက္အဖြဲ႕မွာ ဒီတစ္ေယာက္ပဲ ဟင္းခ်က္တတ္တာေလ။

ဟင္းေတြက ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ။ သႀကၤန္ထမင္းဆိုတာက ထမင္းခ်ည္းပဲ စားရတာဟုတ္ဘူးတဲ့ရွင့္။ ထမင္းေပၚမွာေလ ေရစမ္းစားရတာတဲ့။ ေရမွ နည္းနည္းဟုတ္ဘူး။ ခြၽဲနစ္ေနတာပဲ။ ဟင္းရည္နဲ႕ထမင္းေတာင္ နယ္မစားတတ္တဲ့ က်မနဲ႕ က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွာ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႕။ "ဆက္ပဲ စားရမွာလား၊ မစားရေတာ့ဘူးလား" ေတြေဝေဝေလးေတြနဲ႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ေပါ့။ စားေတာ့ စားခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ ေရေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ ထမင္းျပဲစိစိၾကီးက ဘယ္လိုမွကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္လို႕မရ။ အားကလည္း နာ။ စိတ္ကို ညစ္ေရာ။ ဟင္းေတြခ်ည္းပဲ စားလို႕လည္း မေကာင္း။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္႐ႈပ္ခဲ့တာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့၊ ထမင္းတစ္ဇြန္း၊ ဟင္းႏွစ္ဇြန္းနဲ႕ပဲ မဝင္ဝင္ေအာင္ မ်ိဳခ်လိုက္တယ္။ ဝါးေတာင္မဝါးဘူး။ ဟိ ဟိ။ ကုန္ရင္ ျပီးေရာ။ သူငယ္ခ်င္းလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္လည္း ဗိုက္ဝ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ ဪ၊ဒါနဲ႕ အျပန္မွာလည္း ေခြးေရွာင္သိုင္းက်င့္ရင္း ရင္တမမနဲ႕ ျပန္လာခဲ့ရတယ္သိလား။

ဘာပဲေျပာေျပာ အမွတ္တရအျဖစ္နဲ႕ ထင္က်န္ခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္၊ ေနာက္တစ္ခါ "သႀကၤန္ထမင္းစားမလား"လို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေမးလာခဲ့ရင္ "ေရပါလား"လို႕ အရင္ဆုံး ျပန္ေမးရပါလိမ့္မယ္။ :p