ခရီး
ခရီးထြက္ရတာေပ်ာ္ေပမယ့္ ျပင္ဆင္ရတာၾကီးက် စိတ္ညစ္တယ္။ ဟိုဟာဝယ္ရ၊ ဒီဟာဝယ္ရ၊ ဟိုဟာလည္း ပါခ်င္၊ ဒီဟာလည္း ထည့္ခ်င္နဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ၾကီးဆို ျပည့္သိပ္ေနတာပဲ။ ေလးလည္းေလးပါ့။ အဲ ေလးလို႕ "လိုတာပဲသယ္"လို႕ေျပာရင္ "အကုန္လိုတယ္"လို႕ ျပန္ေျဖရမယ္။ ဟိ ဟိ။ အဲလို အဲလို ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာတာ။ ေမေမဆို ဆူတယ္။ ခရီးသြားမွာလား၊ အိမ္ေျပာင္းမွာလားတဲ့။ :) ေျပာလည္း ခဏပဲ။ သယ္တာပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလေနာ္၊ လမ္းခရီးမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း ဝယ္မရခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေနာက္ျပီး က်မက သုံးေနၾကအသုံးအေဆာင္ေတြကို တံဆိပ္လြဲရင္ေတာင္ သုံးခ်င္တာဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေလးပင္ေလးေသာ္လည္း သယ္ေပးဦးေပါ့ကြယ္ ...တစ္ေယာက္တည္းထြက္မယ့္ ခရီးမွာ............................
ဟိုမွာေနတုန္းက တစ္ေယာက္တည္းခရီးထြက္တာဆိုလို႕ အိမ္ျပန္တာေလာက္ပဲရွိတာ။ ကားဆို တစ္ေယာက္တည္းစီးဖူးဘူး။ ေၾကာက္တယ္။ အဲ...........ဒီေရာက္ေရာက္ခ်င္းတုန္းကလည္း ေၾကာက္တာပါပဲ။ ၾကားဖူးထားတယ္ေလ။ ဂ်ပန္ေတြ မလြယ္ဘူးလို႕။ :p ဒါနဲ႕၊ ညေမွာင္ျပီဆို အျပင္မထြက္ရဲခဲ့ဘူး။ အမေတြကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ဂ်ပန္က ကိုယ္မပါရင္ ဘာမွျဖစ္ဘူး။ ထြက္သာထြက္တဲ့။ ဒါနဲ႕ နည္းနည္းနည္းနည္း ထြက္ရင္းက ညလည္းအျပင္ထြက္ရမွာ ေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ျပီး အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္က ညမွ ျပီးတာေလ။ ည ထြက္ရမွာေၾကာက္ေနလို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ္။ ;) ေရာမေရာက္ေတာ့လည္းေရာမလို က်င့္ရုံေပါ့။ ညမေၾကာက္သလို ေန႕လည္းေၾကာက္ဘူး။ မသြားသင့္တဲ့ေနရာ မသြားရင္ ဘာအႏၱရာယ္မွ မရွိတာ။ ဘာကို ေၾကာက္ရမွာလဲေနာ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခရီးေတြပါ ထြက္ရဲလာတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္တည္းေပါ့။
က်မက တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္ရတာ ေပ်ာ္တယ္။ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ေနရာသြားရတာ ပိုေပ်ာ္ေသး။ ဒါနဲ႕၊ ဒီေရာက္တုန္း ျပည္ပကို သုံးေခါက္ထြက္ခဲ့တယ္။ ပထမတစ္ေခါက္က သိပ္အဆင္မေျပဘူး။ ဒုကၡအမ်ားဆုံး ခရီးပဲ။ ဒုတိယကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ တတိယက် ကြၽမ္းသြားျပီ။ အသြားထက္ အျပန္ကိုပါ။ :z အသြားက အလုပ္႐ႈပ္တယ္။ သိတယ္မလား။ သံရုံးသြားရ၊ Immigration သြားရ၊ ေက်ာင္းေျပးရနဲ႕ အလုပ္ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္တယ္။ ဒီၾကားထဲ ပတ္စပို႕သက္တမ္းကုန္ခါနီးရင္ ပိုဆိုး။ (စစခ်င္းတုန္းက သုံးႏွစ္ရေပမယ့္ အခု တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလ။ :c ) ေလယာဥ္လက္မွတ္ ရွာရတာလည္း အလုပ္တစ္ခု။ ဘာလို႕လည္းသိဘူး။ အင္တာနက္ကဝယ္တာထက္ ဆိုင္ကိုသြားဝယ္တာ ေစ်းပိုသက္သာတယ္။ သူတို႕က လိုင္း႐ိုက္ထားလား မသိ။ :z
အားလုံး အဆင့္သင့္ျဖစ္ျပီဆို ေလယာဥ္ကြင္းသြားလို႕ရျပီေပါ့ေနာ္။ ရထားနဲ႕သြားရတာထက္ Direct Bus စီးရတာ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ ဘယ္မွမရပ္ဘဲ ေလဆိပ္ေရာက္သြားတာဆိုေတာ့ အိပ္သြားရုံပဲ။ Yen (3000)ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေစ်းၾကီးတာေပါ့ေလ။ တတ္ႏိုင္ဘူး၊ လိုက္ပို႕မယ့္လူမွမရွိတာ၊ ေလးပင္လွတဲ့ အထုပ္ၾကီးအတြက္ ေပးေပ်ာ္ပါတယ္။
ေလဆိပ္ဆိုလို႕ ေျပာရဦးမယ္။ တတိယတစ္ေခါက္ေပါ့၊ Auto gate စေပၚခါစေလ။ ဟိဟိ၊ ခဏခဏခရီးထြက္တာလည္း ဟုတ္ပဲနဲ႕၊ Auto gate လိုခ်င္လို႕ Shinagawa Immigration ကို သြားေတာင္းခဲ့တယ္။ Immigration က သေဘာေကာင္းပါတယ္။ နည္းနည္းပဲ ရစ္ျပီး ထုေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုက္ပိုက္လည္း ေပးရဘူး။ အလကား အလကား၊ အလုပ္နည္းနည္း႐ႈပ္တာတစ္ခုပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ Auto gate passport ေလးကိုင္ျပီး Check-in ဝင္တာေပါ့ေနာ္။ :z အဲ့ဒီမွာ စတာပဲ။ လူပါစစ္ျပီးမွ သတိထားမိတယ္။ Auto gate နဲ႕ ျဖတ္လို႕ရဘူးဆိုတာ။ ဟြန္း၊ အသစ္စက္စက္ Auto gate ကို သုံးခ်င္ပါတယ္ဆို သုံးရဘူးဆိုေတာ့။ ဘီလိုလုပ္ရမလဲလို႕ ေမးရေတာ့တာေပါ့။ သူတို႕က Auto gate နဲ႕ဝင္ခ်င္ရင္ "ဟိုဘက္ေတာင္ပံ"တဲ့။ "ဒီက ျပန္ထြက္မယ္ဆို ဟိုက် ျပန္အစစ္ခံရမယ္။ အိုေကလား"တဲ့။ "ဟုတ္ကဲ့"လို႕ ေျပာျပီး ဟိုဘက္ေတာင္ပံကို ျပန္ေျပးရတယ္။ မသြားတတ္ေတာ့လို႕ သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္ကို လိုက္ပို႕ခိုင္းလိုက္တယ္။ ပိုင္တယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္မွာ။ ဟိုလည္းေရာက္ေရာ အစအဆုံး ျပန္အစစ္ခံျပီးကို ျဖတ္ခဲ့တယ္။
Auto gate က ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတယ္။ ျမန္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ Passport မွာ အဝင္အထြက္တံဆိပ္တုံး ထုမေပးေတာ့ဘူး။ ပတ္စပို႕ စာရြက္ေတာ့ သက္သာတာေပါ့ေနာ္။ က်မကေတာ့ အမွတ္တရအေနနဲ႕ တံဆိပ္တုံး ထုေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႕၊ သာမန္ဝင္႐ိုးဝင္စဥ္အတိုင္းပဲ လုပ္ေပးပါလို႕ ျပန္ေျပာရတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ရစ္တဲ့ ေကာင္မေလးေနာ္။ ;) ရစ္လို႕ရတုန္း ရစ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ;)
ဟိုျဖတ္ ဒီျဖတ္ အကုန္ျဖတ္ျပီးသြားရင္ စိတ္ေအးသြားပါျပီ။ Shopping စလို႕ရျပီ။ Duty free မွာ Credit card နဲ႕ ဝယ္ခ်င္တာဝယ္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာတစ္ခုပဲ။ ပိုက္ပိုက္ေပးရမယ့္လက်ရင္သာ မ်က္ျဖဴစိုက္ေရာ။ ဝယ္တုန္းကေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္း။
အျပန္အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာမယ္ေနာ္။ အျပန္က အရမ္းလြယ္တယ္။ ရစ္မယ့္လူလည္း သိပ္မရွိ၊ ဟိုဘက္ကလည္း မရစ္၊ ဒီဘက္ကလည္း မရစ္နဲ႕ အဆင္ေျပပါတယ္။ စစခ်င္းအေခါက္တုန္းက မွားျပီးတန္းစီတာ တစ္နာရီေလာက္ တန္းစီလိုက္ရတယ္။ Re-entry မွာ လူျဖင့္မရွိပဲနဲ႕ က်မက စစခ်င္းဝင္တဲ့ႏိုင္ငံျခားသားေတြ တန္းစီတဲ့ေနရာမွာ တန္းစီေနတာေလ။ ဟိဟိ၊ တစ္နာရီေလာက္ေနမွ သတိထားမိတာ။ ဒါနဲ႕ Re-entry counter ကိုေျပးေတာ့ ဘယ္ခရီးသည္မွ ရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း ေစာင့္စရာ မလိုဘဲ ဝင္လာခဲ့ရတယ္။
တစ္ေယာက္တည္းခရီးသြားရတာ မွားတာေတြ၊ မသိတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြ၊ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီး ရရွိေစလို႕ က်မေတာ့ ေက်နပ္ပါတယ္။
ဟိုမွာေနတုန္းက တစ္ေယာက္တည္းခရီးထြက္တာဆိုလို႕ အိမ္ျပန္တာေလာက္ပဲရွိတာ။ ကားဆို တစ္ေယာက္တည္းစီးဖူးဘူး။ ေၾကာက္တယ္။ အဲ...........ဒီေရာက္ေရာက္ခ်င္းတုန္းကလည္း ေၾကာက္တာပါပဲ။ ၾကားဖူးထားတယ္ေလ။ ဂ်ပန္ေတြ မလြယ္ဘူးလို႕။ :p ဒါနဲ႕၊ ညေမွာင္ျပီဆို အျပင္မထြက္ရဲခဲ့ဘူး။ အမေတြကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ဂ်ပန္က ကိုယ္မပါရင္ ဘာမွျဖစ္ဘူး။ ထြက္သာထြက္တဲ့။ ဒါနဲ႕ နည္းနည္းနည္းနည္း ထြက္ရင္းက ညလည္းအျပင္ထြက္ရမွာ ေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ျပီး အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္က ညမွ ျပီးတာေလ။ ည ထြက္ရမွာေၾကာက္ေနလို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ္။ ;) ေရာမေရာက္ေတာ့လည္းေရာမလို က်င့္ရုံေပါ့။ ညမေၾကာက္သလို ေန႕လည္းေၾကာက္ဘူး။ မသြားသင့္တဲ့ေနရာ မသြားရင္ ဘာအႏၱရာယ္မွ မရွိတာ။ ဘာကို ေၾကာက္ရမွာလဲေနာ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခရီးေတြပါ ထြက္ရဲလာတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္တည္းေပါ့။
က်မက တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္ရတာ ေပ်ာ္တယ္။ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ေနရာသြားရတာ ပိုေပ်ာ္ေသး။ ဒါနဲ႕၊ ဒီေရာက္တုန္း ျပည္ပကို သုံးေခါက္ထြက္ခဲ့တယ္။ ပထမတစ္ေခါက္က သိပ္အဆင္မေျပဘူး။ ဒုကၡအမ်ားဆုံး ခရီးပဲ။ ဒုတိယကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ တတိယက် ကြၽမ္းသြားျပီ။ အသြားထက္ အျပန္ကိုပါ။ :z အသြားက အလုပ္႐ႈပ္တယ္။ သိတယ္မလား။ သံရုံးသြားရ၊ Immigration သြားရ၊ ေက်ာင္းေျပးရနဲ႕ အလုပ္ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္တယ္။ ဒီၾကားထဲ ပတ္စပို႕သက္တမ္းကုန္ခါနီးရင္ ပိုဆိုး။ (စစခ်င္းတုန္းက သုံးႏွစ္ရေပမယ့္ အခု တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလ။ :c ) ေလယာဥ္လက္မွတ္ ရွာရတာလည္း အလုပ္တစ္ခု။ ဘာလို႕လည္းသိဘူး။ အင္တာနက္ကဝယ္တာထက္ ဆိုင္ကိုသြားဝယ္တာ ေစ်းပိုသက္သာတယ္။ သူတို႕က လိုင္း႐ိုက္ထားလား မသိ။ :z
အားလုံး အဆင့္သင့္ျဖစ္ျပီဆို ေလယာဥ္ကြင္းသြားလို႕ရျပီေပါ့ေနာ္။ ရထားနဲ႕သြားရတာထက္ Direct Bus စီးရတာ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ ဘယ္မွမရပ္ဘဲ ေလဆိပ္ေရာက္သြားတာဆိုေတာ့ အိပ္သြားရုံပဲ။ Yen (3000)ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေစ်းၾကီးတာေပါ့ေလ။ တတ္ႏိုင္ဘူး၊ လိုက္ပို႕မယ့္လူမွမရွိတာ၊ ေလးပင္လွတဲ့ အထုပ္ၾကီးအတြက္ ေပးေပ်ာ္ပါတယ္။
ေလဆိပ္ဆိုလို႕ ေျပာရဦးမယ္။ တတိယတစ္ေခါက္ေပါ့၊ Auto gate စေပၚခါစေလ။ ဟိဟိ၊ ခဏခဏခရီးထြက္တာလည္း ဟုတ္ပဲနဲ႕၊ Auto gate လိုခ်င္လို႕ Shinagawa Immigration ကို သြားေတာင္းခဲ့တယ္။ Immigration က သေဘာေကာင္းပါတယ္။ နည္းနည္းပဲ ရစ္ျပီး ထုေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုက္ပိုက္လည္း ေပးရဘူး။ အလကား အလကား၊ အလုပ္နည္းနည္း႐ႈပ္တာတစ္ခုပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ Auto gate passport ေလးကိုင္ျပီး Check-in ဝင္တာေပါ့ေနာ္။ :z အဲ့ဒီမွာ စတာပဲ။ လူပါစစ္ျပီးမွ သတိထားမိတယ္။ Auto gate နဲ႕ ျဖတ္လို႕ရဘူးဆိုတာ။ ဟြန္း၊ အသစ္စက္စက္ Auto gate ကို သုံးခ်င္ပါတယ္ဆို သုံးရဘူးဆိုေတာ့။ ဘီလိုလုပ္ရမလဲလို႕ ေမးရေတာ့တာေပါ့။ သူတို႕က Auto gate နဲ႕ဝင္ခ်င္ရင္ "ဟိုဘက္ေတာင္ပံ"တဲ့။ "ဒီက ျပန္ထြက္မယ္ဆို ဟိုက် ျပန္အစစ္ခံရမယ္။ အိုေကလား"တဲ့။ "ဟုတ္ကဲ့"လို႕ ေျပာျပီး ဟိုဘက္ေတာင္ပံကို ျပန္ေျပးရတယ္။ မသြားတတ္ေတာ့လို႕ သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္ကို လိုက္ပို႕ခိုင္းလိုက္တယ္။ ပိုင္တယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္မွာ။ ဟိုလည္းေရာက္ေရာ အစအဆုံး ျပန္အစစ္ခံျပီးကို ျဖတ္ခဲ့တယ္။
Auto gate က ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတယ္။ ျမန္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ Passport မွာ အဝင္အထြက္တံဆိပ္တုံး ထုမေပးေတာ့ဘူး။ ပတ္စပို႕ စာရြက္ေတာ့ သက္သာတာေပါ့ေနာ္။ က်မကေတာ့ အမွတ္တရအေနနဲ႕ တံဆိပ္တုံး ထုေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႕၊ သာမန္ဝင္႐ိုးဝင္စဥ္အတိုင္းပဲ လုပ္ေပးပါလို႕ ျပန္ေျပာရတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ရစ္တဲ့ ေကာင္မေလးေနာ္။ ;) ရစ္လို႕ရတုန္း ရစ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ;)
ဟိုျဖတ္ ဒီျဖတ္ အကုန္ျဖတ္ျပီးသြားရင္ စိတ္ေအးသြားပါျပီ။ Shopping စလို႕ရျပီ။ Duty free မွာ Credit card နဲ႕ ဝယ္ခ်င္တာဝယ္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာတစ္ခုပဲ။ ပိုက္ပိုက္ေပးရမယ့္လက်ရင္သာ မ်က္ျဖဴစိုက္ေရာ။ ဝယ္တုန္းကေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္း။
အျပန္အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာမယ္ေနာ္။ အျပန္က အရမ္းလြယ္တယ္။ ရစ္မယ့္လူလည္း သိပ္မရွိ၊ ဟိုဘက္ကလည္း မရစ္၊ ဒီဘက္ကလည္း မရစ္နဲ႕ အဆင္ေျပပါတယ္။ စစခ်င္းအေခါက္တုန္းက မွားျပီးတန္းစီတာ တစ္နာရီေလာက္ တန္းစီလိုက္ရတယ္။ Re-entry မွာ လူျဖင့္မရွိပဲနဲ႕ က်မက စစခ်င္းဝင္တဲ့ႏိုင္ငံျခားသားေတြ တန္းစီတဲ့ေနရာမွာ တန္းစီေနတာေလ။ ဟိဟိ၊ တစ္နာရီေလာက္ေနမွ သတိထားမိတာ။ ဒါနဲ႕ Re-entry counter ကိုေျပးေတာ့ ဘယ္ခရီးသည္မွ ရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း ေစာင့္စရာ မလိုဘဲ ဝင္လာခဲ့ရတယ္။
တစ္ေယာက္တည္းခရီးသြားရတာ မွားတာေတြ၊ မသိတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြ၊ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီး ရရွိေစလို႕ က်မေတာ့ ေက်နပ္ပါတယ္။
6 ဦး မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ေရးေပးခဲ့ပါသည္။:
ေရးဦးေနာ္ ေစာင့္ဖတ္ေနမွာ ၊ ကိုလဲ တခါမွ တေယာက္ထဲ မသြားဘူးလို႔ သူမ်ားသြားတာေလးေတြ ေတြ႔ေတာ့ အားက်တယ္၊ ေရးပါ
အေတြ႕အၾကဳံေတြ ယူသြားတယ္ ဟီးးးး
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
မယ္ဂုမိေနာက္လိုက္ေနတုန္းေနာ္။
မရစ္ေရ ရစ္ေကာင္းတုန္း ရစ္ပါ အဟိ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသားဗ် ခရီးထြက္ရတာေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲဆို လြတ္လပ္၏။
အင္း ေပ်ာ္စရာႀကီး တစ္ေယာက္တည္း သြားရတာ .. စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ စားခ်င္တာစား သြားခ်င္တာသြား ေတာ္ေတာ္ေလး လြတ္လပ္တယ္ .. သေဘာက်တယ္ .. ပစၥည္းအစံုထည့္တဲ့ အိတ္ဆိုတာကို ဖတ္ရေတာ့ မေရႊျပည္သူ ေရးတဲ့ အိတ္အေၾကာင္းေတာင္ သတိရမိေသးတယ္ .. မိန္းကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ အေလးခံႏိုင္ၾကတာပဲေနာ္ :D
လုပ္ေပါ့ဗ်ာ အေဖဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ အေမမုိးကုတ္သူဆုိေတာ့လဲ လည္ပါတ္သြားလာ
ႏုိင္ၾကတာေပါ့ တားတားတုိ႔မွာသာ အိမ္သာသြား
ခ်င္ရင္ေတာင္ ထိန္းထားရတယ္ ဗုိက္ထဲ ရွိတဲ့ အစာေတြကုန္သြားမွာစုိးလုိ႔ေလ..။ စားဖုိ႔ အတြက္ ၀ယ္စရာ ပုိက္ပုိက္ကလဲ မူးရင္ ရူစရာမရွိဆုိေတာ့... ဟင့္....
Post a Comment